Jak kłaść asfalt na zimno?

Nawierzchnie asfaltowe wykorzystywane są od lat w różnych celach, między innymi podczas remontowania dróg czy ich budowy od podstaw. Używa się ich również w trakcie tworzenia autostrad, ścieżek rowerowych, czy też na parkingach. Cała mieszanka złożona jest z wielu składników, przy czym ilość asfaltu nie przekracza 10%.

Z czego składa się asfalt?

Położenie asfaltu, który będzie wytrzymałym podłożem, odpornym na naciski pojazdów, a także zmienne warunki atmosferyczne jest trudnym zadaniem. Kluczową rolę odgrywa dobór odpowiednich materiałów, a także użycie specjalistycznych sprzętów, dzięki którym nawierzchnia będzie położona równo.

Głównym składnikiem niezbędnym do tworzenia nawierzchni jest asfalt. Jest to gęsta ciecz, będąca pozostałością próżniową z ropy naftowej. Proces produkcji jest wieloetapowy i bardzo złożony, tak samo jak i proces wylewania asfaltu na nawierzchnię drogową.

Najczęściej do produkcji mieszanki używa się kruszyw naturalnych i sztucznych pochodzenia mineralnego oraz z recyklingu, zazwyczaj są to odpady z betonu rozbiórkowego.

Układanie nawierzchni bitumicznej

Stosujemy metodę kładzenia asfaltu na zimno. Jest to o wiele szybsza, a zarazem łatwiejsza metoda w porównaniu do tradycyjnej formy układania nawierzchni drogowej. Kładzenie zimnej i trwałej masy umożliwia naprawę nawet najbardziej zniszczonych fragmentów dróg, poprzez swoje doskonałe właściwości, a także składniki, takie jak bitum czy modyfikatory.

Naprawione odcinki drogi mogą być od razu użytkowane, nie ma potrzeby stosowania gorącego powietrza, by masa się utwardziła. Należy tylko ją ubić, a do tego procesu nie potrzeba specjalistycznych narzędzi, wystarczy zwykła łopata czy ubijarka elektryczna.

Podczas tego typu prac należy jednak unikać kilku popularnych błędów. Masa bitumiczna nie powinna być podgrzewana, gdyż wówczas najważniejsze składniki odparują. Ponadto takie rozwiązanie dedykowane jest do naprawy pojedynczych, drobnych ubytków, a nie całej nawierzchni drogowej. Wiąże się z tym także ilość używanej masy. Błędem jest stosowanie zbyt dużej ilości, względem ubytku.